بررسی عملکرد گیرنده رایانیدینی بر طول دوره پتانسیل گره سینوسی-دهلیزی و دهلیزی- بطنی دست نخورده و سالم قلب خرگوش

سابقه و هدف: نقش کانال یا گیرنده رایانیدینی در فعالیت پیس‎میکری سلول‎های قلبی نقشی مطرح و مناقشه برانگیز می‎باشد. این مطالعه به منظور تشخیص تاثیر نقش گیرنده رایانیدینی بر طول دوره قلبی پتانسیل عمل گره سینوسی- دهلیزی و دهلیزی- بطنی قلب خرگوش انجام گرفته است. مواد و روش‎ها: بعنوان مهار کننده اختصاصی گیرنده رایانیدینی، اثرات 2/0 و 2 میکرو مولار رایانیدین بر طول دوره پتانسیل عمل مورد بررسی قرار گرفت. پتانسیل عمل از سطح آندوتلیومی گره سینوسی- دهلیزی و گره دهلیزی-بطنی سالم و دست نخورده در قبل و بعد از مصرف رایانیدین بطور جداگانه و توسط دو میکروالکترود فلزی ثبت و اندازه‎گیری شد. از روش تجربی که مداخله‎ای بوده استفاده شد. از تست t جفت شده و مستقل برای آنالیز داده‎ها استفاده شد. یافته‎ها: مهار گیرنده رایانیدینی با 2/0 و 2 میکرو مولار رایانیدین موجب افزایش طول دوره پتانسیل عمل به ترتیب 3/4±6/11 و 75/6±30 درصد در گره سنوسی- دهلیزی و3/6±5/18 و 11 ±65 درصد در گره دهلیزی- بطنی شد. این اثر در گره دهلیزی– بطنی بطور معنی داری (05/0< p) بیش‎تر از گره سینوسی– دهلیزی است. نتیجه‎گیری: گره سینوسی– دهلیزی و گره دهلیزی– بطنی خرگوش، پاسخ‎های کاملا متفاوتی به مهار گیرنده رایانیدینی نشان دادند که منعکس کننده توزیع متفاوت جریان مذکور در فعالیت پیس‎میکری گره‎های قلبی خرگوش می‎باشد. اما ازآنجا که رایانیدین موجب متوقف شدن فعالیت پیس‎میکری در هیچ یک از نمونه‎های بافتی دو گره نشده است بنابراین می‎توان گفت که احتمالا گیرنده رایانیدینی نقش مطلقی در تولید پتانسیل عمل گره‎ها ندارد.